نمایش مبدأ برای نامه مارتین لوتر به اسقف اعظم ماینتس، ۱۵۱۷

{{صفحه نویسنده}}

==معرفی==
*'''عنوان : نامه مارتین لوتر به اسقف اعظم ماینتس، ۱۵۱۷
*'''نویسنده : کوین دی یانگ
*'''مترجم : جواد فیروز
*'''دانشنامه کتاب مقدس'''
== ==
به والاترین و محترم‌ترین پدر در مسیح و برجسته‌ترین سرور، آلبرت از ماگدبورگ و ماینتس، اسقف اعظم و رئیس اسقف‌های کلیسا، مارگراف براندنبورگ و غیره، سرور و شبان خود در مسیح، شایسته احترام و بیم، و بسیار مهربان.

عیسی

نعمت خداوند با تمام کمال و قدرتش بر شما باد! والاترین و محترم‌ترین پدر در مسیح و برجسته‌ترین سرور، بر من ببخشید که من، ته‌ماندهٔ بشریت، چنین جرأت دارم که به نگارش نامه‌ای به بلندای شأن والا بیندیشم. خداوند عیسی شاهد من باشد که با آگاهی از کوچکی و پستی خود، مدتی طولانی آنچه اکنون بی‌شرمانه انجام می‌دهم را به تأخیر انداخته‌ام — و بیش از هر چیز دیگر، به انگیزهٔ وظیفهٔ وفاداری که به والاترین پدرم در مسیح مدیونم، به این کار واداشته شده‌ام. بنابراین، امید است والاترین بزرگواری شما نظر لطفی بر ذره‌ای از گرد و غبار بیفکنید و به خاطر رأفت کشیشی خود به دعای من توجه فرمایید.

آمرزش‌های پاپی برای ساخت کلیسای سنت پیتر تحت نام برجستهٔ شما منتشر می‌شود، و دربارهٔ آن‌ها، من نه به اعتراضات واعظ  که نشنیده‌ام  اشاره می‌کنم و نه متهم می‌کنم، بلکه غمگینم از برداشت‌های کاملاً نادرستی که مردم از آن‌ها کرده‌اند؛ یعنی:

ارواح بی‌سعادت بر این باورند که اگر نامه‌های آمرزش را خریده‌اند، نجاتشان تضمین شده است؛

بر این باورند که به محض انداختن کمک‌های مالی در صندوق، ارواح از برزخ آزاد می‌شوند؛

گمان می‌کنند این آمرزش‌ها چنان بزرگ است که هیچ گناهی بیش از حد بزرگ نیست که بخشیده نشود، حتی اگرچه ناممکن است اگر کسی به مادر خداوند توهین کرده باشد؛

و بر این باورند که انسان از طریق این آمرزش‌ها از هر گونه مجازات و گناه آزاد است.

ای خداوند، بسیار نیکو! چنین است که ارواحی که به مراقبت تو سپرده شده‌اند، پدر نیکو، تا دم مرگ به چنین آموزش‌هایی آموخته می‌شوند، و حسابرسی سختی که تو باید برای همهٔ آن‌ها بدهی، افزایش می‌یابد. به همین دلیل، دیگر نتوانستم در این باره سکوت کنم، زیرا هیچ بخشش اسقفی نمی‌تواند انسان را از نجات مطمئن سازد، چرا که حتی با نعمت ریخته شدهٔ خداوند نیز انسان به این یقین نمی‌رسد، بلکه رسول ما را فرمان می‌دهد که همیشه نجات خود را با ترس و لرز به انجام رسانیم و پطرس می‌گوید: نیكان به سختی نجات خواهند یافت. نهایتاً، راهی که به حیات می‌انجامد، چنان باریک است که خداوند از طریق انبیاء عاموس و زکریا، کسانی را که نجات خواهند یافت شاخه‌هایی ربوده شده از آتش می‌نامد و در همه جا سختی نجات را اعلام می‌کند. پس چرا وعظ آمرزش، با این افسانه‌ها و وعده‌های نادرست، مردم را سهل‌انگار و بی‌بیمه می‌کنند؟ در حالی که آمرزش‌ها هیچ بخشش نیکویی به ما نمی‌دهند، نه برای نجات و نه برای قدوسیت، بلکه تنها مجازات ظاهری را که پیش‌تر طبق قوانین کلیسایی مقرر بود، از بین می‌برند.

در نهایت، اعمال پارسایی و محبت بی‌نهایت بهتر از آمرزش‌ها هستند، و با این حال، این اعمال با چنین تشریفات و شوقی موعظه نمی‌شوند؛ بلکه برای موعظهٔ آمرزش‌ها، آن‌ها خاموش نگه داشته می‌شوند، در حالی که وظیفهٔ نخست و یگانهٔ همهٔ اسقف‌ها این است که مردم انجیل و محبت مسیح را بیاموزند، زیرا مسیح هرگز نگفت که آمرزش‌ها باید موعظه شوند. پس وحشت و خطر اسقف چقدر عظیم است اگر اجازه دهد انجیل خاموش بماند و جز سر و صدا و هیاهوی آمرزش‌ها چیزی در میان مردم منتشر نشود! آیا مسیح نخواهد گفت: «مگس را صید می‌کنید و شتر را فرو می‌برید»؟

علاوه بر این، والاترین پدر در خداوند، در دستورالعمل که تحت نام شما منتشر شده است بدون شک بدون اطلاع و رضایت شما گفته شده که یکی از بزرگ‌ترین نعمت‌های آمرزش، آن بخشش بی‌قیمت خداوند است که انسان را با خدا آشتی می‌دهد و همهٔ مجازات‌های برزخ را نابود می‌کند. باز گفته شده که توبه در کسانی که ارواح را (از برزخ) خریداری می‌کنند یا اعتراف‌ها را می‌خرند، ضروری نیست.

اما، چه کاری می‌توانم انجام دهم، ای والاترین پدر و برجسته‌ترین سرور، جز آن که از شما، به واسطهٔ خداوند عیسی مسیح، بخواهم تا با نگاه پدری خود بر این موضوع نظر افکند و آن رساله را کاملاً لغو کند و به وعاظ آمرزش فرم دیگری از موعظه را تحمیل نماید؛ تا شاید، کسی برخیزد و نوشته‌هایی منتشر کند که هم ایشان و هم آن رساله را نقد کند، به خجالت شأن والا و برجستهٔ شما. از این که چنین کاری انجام شود، بسیار هراس دارم، و با این حال می‌ترسم که اتفاق بیفتد، مگر این که چاره‌ای فوری اندیشیده شود.

این خدمات وفادارانه از سوی من، که کوچک و بی‌اهمیتم، را استدعا دارم که والاترین بزرگواری شما، با روح یک شاهزاده و اسقف، یعنی با بیشترین رأفت، بپذیرد، زیرا آن‌ها را از دل وفادار و کاملاً وقف شما، والاترین پدر، عرضه می‌کنم، چرا که من نیز جزئی از گلهٔ شما هستم.

باشد که خداوند عیسی والاترین پدرم را برای همیشه در حفظ خود نگه دارد. آمین.

از ویتنبرگ، در شب بیداری همهٔ قدیسان، ۱۵۱۷.

اگر والاترین پدر صلاح دانست، می‌تواند این مباحثات مرا ببیند و دریابد که نظر دربارهٔ آمرزش‌ها که آن مردان منتشر می‌کنند، تا چه اندازه نامطمئن است، حتی اگر آن‌ها آن را مسلم بدانند.

به والاترین پدر،
برادر مارتین لوتر

[[رده: تحلیلی]]