پدر

پدر

پدر اولین اقنوم تثلیث در الاهیات مسیحی است که به‌عنوان خدای متعال، خالق آسمان و زمین، و سرچشمه تمامی وجود شناخته می‌شود.در کتاب مقدس، پدر به‌عنوان منبع حیات، و حاکم مطلق معرفی شده و نقش محوری در نجات و هدایت ایمانداران دارد. این واژه در اشعیا فصل 64 آیه 8 و انجیل به قلم متی فصل 6 آیات 9 تا 13 به‌صورت برجسته ظاهر می‌شود و به‌عنوان خدای پدر، منبع محبت و اقتدار شناخته می‌شود.

ریشه‌شناسی

زبان	واژه	ریشه	تحلیل صرفی
عبری	אָב (آو)	ریشه: אב (آو: پدر، سرچشمه)	واژه‌ای تک‌جزئی که به معنای «پدر» است. در عبری، «آو» به معنای پدر خانوادگی یا معنوی است و در زمینه الهیاتی به خدا به‌عنوان خالق و سرپرست اشاره دارد.
یونانی کوینه	Πατήρ (پاتر)	ریشه: πατήρ (پاتر: پدر)	واژه‌ای که به معنای «پدر» است و در متون عهد جدید برای اشاره به خدا به‌عنوان خدای پدر استفاده می‌شود. جنسیت مذکر آن بر رابطه صمیمی با ایمانداران تأکید دارد.
آرامی (سریانی)	ܐܒܐ (آبا)	ریشه: ܐܒ (آب: پدر)	مشابه عبری، به معنای «پدر» است و در متون سریانی، به‌ویژه در دعای «پدر ما» و خطاب عیسی به خدا، به کار رفته است.

ریشه‌های عبری، یونانی، و آرامی واژه «پدر» نشان‌دهنده رابطه‌ای صمیمی و اقتدارآمیز بین خدا و ایمانداران هستند. در تثنیه فصل 32 آیه 6، خدا به‌عنوان پدر قوم اسرائیل توصیف شده است. در عهد جدید، عیسی مسیح با خطاب «آبا» (پدر) به خدا، رابطه‌ای عمیق و شخصی را نشان می‌دهد.

تحلیل چندبُعدی

• زبانی:
  • واژه «پدر» در عبری، یونانی، و آرامی نه‌تنها به رابطه خانوادگی، بلکه به اقتدار خداوند و محبت خدا نسبت به ایمانداران اشاره دارد. این مفهوم در دعای «پدر ما» (انجیل به قلم متی فصل 6 آیات 9 تا 13) برجسته است.
• تاریخی:
  • در عهد قدیم، خدا به‌عنوان پدر قوم اسرائیل معرفی شده است (ارمیا فصل 31 آیه 9)، که نشان‌دهنده رابطه‌ای پدرانه و هدایتگرانه است. در عهد جدید، عیسی مسیح با خطاب «پدر» به خدا، این رابطه را عمیق‌تر کرده و ایمانداران را فرزندان خدا می‌خواند (انجیل به قلم یوحنا فصل 1 آیه 12).
• الهیاتی:
  • پدر در تثلیث، هم‌ذات با پسر و روح‌القدس است و نقش متمایزی به‌عنوان خالق و سرچشمه الوهیت دارد.

خدا بودن پدر

پدر در الهیات مسیحی به‌عنوان خدای متعال، خالق آسمان و زمین، و سرچشمه تمامی وجود شناخته می‌شود. در کتاب مقدس، او دارای صفات خداوندی مانند قداست اشعیا فصل 6 آیه 3، علم مطلق انجیل به قلم متی فصل 11 آیه 27، و قدرت نامحدود در خلقت پیدایش فصل 1 آیه 1 است. در انجیل به قلم یوحنا فصل 17 آیه 1، عیسی مسیح مستقیماً به پدر به‌عنوان خدا خطاب می‌کند و او را منبع حیات جاودان معرفی می‌کند. در سنت کاتولیک و ارتدکس ، پدر منشأ تثلیث است و روح‌القدس از او (و در کاتولیک، از پسر نیز) سرچشمه می‌گیرد.

نمادشناسی

پدر در کتاب مقدس اغلب با نمادهایی مانند نور اول یوحنا فصل 1 آیه 5، تخت پادشاهی اشعیا فصل 6 آیه 1، و دست محافظ مزامیر فصل 89 آیه 13 به تصویر کشیده شده است. این نمادها به ترتیب نشان‌دهنده قداست، اقتدار، و حمایت هستند.

پدر در آیین‌های مسیحی، به‌ویژه در دعای «پدر ما» (متی فصل 6 آیات 9 تا 13)، محور پرستش قرار دارد.

جغرافیای تاریخی

پدر به‌عنوان خالق در رویداد خلقت (پیدایش فصل 1 آیات 1 تا 31) و در هدایت قوم اسرائیل در تاریخ (خروج فصل 20 آیات 1 تا 17) نقش محوری دارد. معبد اورشلیم، به‌عنوان مکانی برای پرستش خدا، به‌طور خاص به پدر اختصاص داشت (اول پادشاهان فصل 8 آیه 11).