دانیال

دانیال

دانیال یکی از انبیای برجسته عهد قدیم است که به‌عنوان مردی حکیم و دارای رؤیاهای نبوتی در تبعید بابل شناخته می‌شود.

ریشه‌شناسی و معنا

نام «دانیال» ریشه عبری دارد و به معنای «خدا قاضی من است» یا «داوری خدا» است. این نام از ترکیب دو واژه عبری «דִּין» (دین، به معنای «داوری» یا «قضاوت») و «אֵל» (اِل، به معنای «خدا») تشکیل شده است.

زبان	ریشه	تلفظ
عبری	דָּנִיֵּאל (دانیِّیِل)	Daniyyel
یونانی	Δανιήλ (دانیئیل)	Daniēl
آرامی	نامعلوم	نامعلوم

روابط خانوادگی یا نسب‌شناسی

در کتاب مقدس، اطلاعات دقیقی درباره روابط خانوادگی دانیال، مانند نام والدین یا همسر و فرزندان، ذکر نشده است. او از قوم یهودا و احتمالاً از خاندانی اشرافی بود، زیرا به‌عنوان یکی از جوانان نجیب‌زاده برای خدمت در دربار بابل انتخاب شد.

نقش در کتاب مقدس

دانیال به‌عنوان جوانی حکیم و باایمان در تبعید بابل خدمت کرد. او به دلیل حکمت و توانایی تعبیر خواب‌ها و رؤیاها، در دربار پادشاهان بابل و پارسی (نبوکدنصر، بلشصر، و داریوش) جایگاه ویژه‌ای یافت. او رؤیاهای مهمی درباره آینده قوم خدا و پادشاهی‌های جهان دریافت کرد که در تاریخ نجات اهمیت دارند. دانیال همچنین به دلیل ایمانش در گودال شیران معجزه‌آسا نجات یافت.

اشارات در عهد جدید

نام دانیال به‌صورت مستقیم در عهد جدید ذکر نشده است، اما رؤیاهای او، به‌ویژه درباره «پسر انسان» و پادشاهی خدا، با تعالیم عیسی و مکاشفه یوحنا ارتباط دارند. عیسی به‌طور خاص به ویرانگر اشاره می‌کند که در کتاب دانیال ذکر شده است.

نام‌های مترادف یا اشکال دیگر

- عبری: דָּנִיֵּאל (دانیِّیِل) - یونانی: Δανιήλ (دانیئیل) - لاتین: Daniel - فارسی: دانیال در برخی متون، دانیال با نام «بلطشصر» (نام بابلی که به او داده شد) نیز شناخته می‌شود.

ارجاعاتی برای مطالعه بیشتر

1. دانیال فصل ۱ آیات ۱ تا ۷: انتخاب دانیال برای خدمت در دربار بابل.
2. دانیال فصل ۲ آیات ۱ تا ۴۹: تعبیر خواب نبوکدنصر.
3. دانیال فصل ۶ آیات ۱ تا ۲۸: نجات دانیال از گودال شیران.
4. دانیال فصل ۷ آیات ۱ تا ۲۸: رؤیای چهار جانور و پسر انسان.
5. دانیال فصل ۹ آیات ۱ تا ۲۷: دعای دانیال و رؤیای هفتاد هفته.