پرش به محتوا

خداوند

از دانشنامه کتاب مقدس

خدا

خدا در کتاب مقدس، موجود متعال، خالق هستی، داور عادل، و سرچشمهٔ محبت و تقدس است. او نه مفهومی انتزاعی، بلکه شخصیتی زنده، مکاشفه‌شونده و فعال در تاریخ نجات بشر است. پدر، پسر و روح القدس به‌عنوان سه اقنوم در ذات یگانهٔ الهی، خدای واحد را در الاهیات تثلیثی شکل می‌دهند[۱].

ریشه‌شناسی

زبان ریشه تلفظ
عبری אֱלֹהִים (Elohim)؛ יְהוָה (YHWH) اِلُوهیم / یَهْوِه
یونانی Θεός (Theos) ثِئوس


خدا در عهد قدیم

در عهد قدیم ، خدا به‌عنوان یهوه، خدای عهد، خالق آسمان‌ها و زمین، و منجی قوم اسرائیل معرفی می‌شود:

  • در آفرینش: «در ابتدا خدا آسمان‌ها و زمین را آفرید»[۲].
  • در مکاشفه: «من هستم که هستم» — نام خدا در بوتهٔ سوزان[۳].
  • در شریعت: تنها او شایستهٔ پرستش است[۴].

خدا در عهد جدید

در عهد جدید ، خدا همچنان به‌عنوان خالق و داور باقی می‌ماند، اما به‌طور کامل‌تر در چهرهٔ عیسی مسیح مکشوف می‌گردد:

  • مسیح مکاشفهٔ نهایی خداست[۵].
  • خدا محبت خود را با دادن پسر خود نشان می‌دهد[۶].
  • روح‌القدس نمایانگر حضور زندهٔ خدا در ایمانداران است[۷].

القاب و ویژگی‌های خدا

لقب / ویژگی شرح آیه
خدای قدوس کاملاً پاک، جدا از گناه اشعیا فصل ۶ آیه ۳
خدای محبت ذات او محبت است اول یوحنا فصل ۴ آیه ۸
خدای عادل او داور عادلی است که ظلم را محکوم می‌کند رومیان فصل ۲ آیه ۶
خدای رحیم با گناهکاران صبور و پر از بخشش است افسسیان فصل ۲ آیه ۴ تا ۵
خدای قادر مطلق هیچ چیز برای او محال نیست ارمیا فصل ۳۲ آیه ۱۷
الف و یا (اول و آخر) آغاز و انجام همهٔ چیزها مکاشفه فصل ۲۲ آیه ۱۳
خدای صلح او منشأ آرامش حقیقی است رومیان فصل ۱۵ آیه ۳۳
خدای صبور او دیر غضب و پر از رحمت است مزمور فصل ۸۶ آیه ۱۵
پدر آسمانی پدری مهربان برای فرزندان خود متی فصل ۶ آیه ۹
خدای وفادار او به عهد خود وفادار می‌ماند دوم تسالونیکیان فصل ۳ آیه ۳
خدای زنده او خدایی فعال، حاضر و زنده است اول تیموتائوس فصل ۴ آیه ۱۰
خدای هر تسلی در مصیبت‌ها تسلی‌بخش است دوم قرنتیان فصل ۱ آیه ۳

منابع